اصولاً تحول عاطفي دختران متفاوت از پسران است. پسران نسبت به جنبه غريزي تخيلات خود غافل باقي نمي مانند، اما دختران در اين دوستي ها معمولاً به دنبال عشق آرماني و رمانتيک هستند. آنها اين عشق را آسماني و پاک مي دانند و خيانت در آن را گناهي بخشش ناپذير مي شمارند. با اين توصيف، دوستي هاي دختر و پسر ايراني کمي شباهت به دوستي موش و گربه دارد.

پسر جوان در جست و جوي لذت هاي جنسي خود با وعده هاي فريبنده و دروغين، دختر جوان را تسليم خواسته هاي خود مي کند. پس از مدتي روابط نامشروع، و در پي آن تسليم نشدن پسر براي ازدواج، دختر جوان دچار آسيب رواني مي شود و احساس افسردگي ، پوچي و بي ارزشي مي کند. متأسفانه در فرهنگ ايرانيان، آسيب هاي اجتماعي، تربيتي و رواني چنين دوستي هايي بيشتر متوجه دختران است و مرد ايراني بدون هيچ گونه محدوديتي، تجربه هاي متنوع اين دوستي ها را پشت سر مي گذارد. اما دختر ايراني، اگر يک نمونه چنين دوستي با جنس مخالف را تجربه کند، تا پايان عمر، شأن و حرمت خويش را از ديدگاه خانواده و جامعه از دست مي دهد و برچسب ناشايست بودن را با خود حمل مي کند و آثار سوء اين تجربهِ منفي پس از ازدواج هم به نوعي در زندگي اش نمايان مي شود.

دوستي هاي خياباني، عاري از شکوفايي محبت و عشق واقعي است و بيشتر يک پيوند غريزي است. اگر هم به ازدواج منتهي شود پشتوانه عشق و محبت ندارد و چنين ازدواجي دوام پيدا نمي کند؛ زيرا پسر و دختر جوان بيشتر شريک لذت هاي جنسي يکديگر بوده اند و زندگي واقعي پس از ازدواج امري فراتر از ارضاي غرايز جنسي است. در تجربهِ اين دوستي ها، فرصتي براي انتخاب و شناخت صحيح يکديگر به وجود نمي آيد، زيرا در اوج هيجانات ناشي از غرايز جنسي، افراد نمي توانند عاقلانه و آگاهانه يکديگر را بشناسند و انتخاب کنند. اگر هم اجباراً ازدواجي صورت گيرد، پس از مدتي کوتاه به جدايي و طلاق منتهي مي شود.لطفاً در مورد آينده اين دوستي ها بيشتر توضيح دهيد.

متأسفانه اين دوستي ها بدون شناخت واقعي جنس مخالف و براساس هيجانات و احساسات سطحي و زودگذر شکل مي گيرد و حاصل آنها بروز رفتارهاي نادرست و روابط نامشروع است که در اين روابط ، بازنده اصلي و هميشگي غالباً دختران جوان هستند؛ دختراني که با نهايت سادگي، زيبايي، لطافت و ظرافتي را که خدا به آنها امانت داده، در اختيار کسي مي گذارند که در خيانت کردن به امانت مهارت دارد. دختران جوان باور نمي کنند که چنين پسراني معمولاً تنوع طلب هستند. و پس از مدتي کوتاه، سراغ طعمه اي ديگر مي روند و همه وعده هاي به ظاهر عاشقانه را فراموش مي کنند. آينده اين دختران به دو صورت قابل تصور و پيش بيني است:

?? دختر جوان و آسيب خورده پس از يک تجربه دوستي خياباني، براي هميشه درس عبرت مي گيرد؛ به ارزش وجودي خود پي مي برد و اين دوستي ها را رها مي کند.

?? دختر جوان و و آسيب خورده تا حد وسيله اي براي ارضاي جنسي نزول مي کند؛ و در عين حال چنين مي پندارد که با اين عمل به محيط و به خانواده خود دهن کجي کرده و آزادي به دست آورده است. در حالي که اين اعمال برخلاف تصور او و ديگران، بيانگر آزادي زن نيست، و سرانجام آن پشيماني و از دست دادن سلامت تن و روان خواهد بود. چنين دختري با اراده خود، به سادگي و به ارزاني و فراواني، تمام هستي و وجودش را در اختيار گرگ هاي درنده و طمعکار جامعه قرار مي دهد و با دست خود، علف هاي هرز و ميکروب هاي کشنده را تقويت مي کند.

دوستي هاي خياباني تحت تأثير چه عواملي شکل مي گيرند و افزايش مي يابند؟

زماني که خانواده و جامعه نقش اساسي خود را جهت ياري دادن به نسل جوان براي يافتن هويت سالم، مثبت، پويا و سازنده به خوبي ايفا نکنند، نسل جوان با آشفتگي هويت و خلاء وجودي مواجه مي شود و براي کاهش اضطراب و رهايي از بحران هويت و سرگشتگي، به اين دوستي ها تن مي دهد. جوان در تصور و توهم خويش، از طريق دوستي با جنس مخالف، مي خواهد به آرامش برسد. او لذت اين دوستي را عامل تسکين براي بحران بي هويتي خويش مي داند.

ناتواني خانواده و جامعه در پاسخگويي صحيح و به موقع به نيازهاي اساسي نسل جوان عامل ديگري جهت شکل گيري دوستي هاي خياباني است. امنيت، احترام، محبت و دوست داشته شدن از جمله نيازهاي رواني انسان است که متأسفانه به دليل سرگرم شدن خانواده ها و جوامع به فراهم ساختن امکانات اقتصادي، اين دو نهاد انسان ساز از هنر عشق ورزيدن و احترام گذاردن به نوجوانان محروم مي شوند.

عامل ديگر، فقر فرهنگي و نشناختن هويت واقعي جنس مخالف است؛ و شايد اين عامل محصول نشناختن قدر خويشتن توسط دختران جوان باشد. اگر دختران به قداست، ارزش، اهميت و کرامت خويش واقف شوند و در مورد جنس مخالف، رفتاري توأم با متانت و بزرگ منشي و بي اعتنايي داشته باشند و به سادگي در برابر خواسته هاي جنس مخالف تسليم نشوند، فرصتي براي انحراف به وجود نمي آيد.

متأسفانه عده اي براي دفاع از حقوق زنان خياباني، اين تفکر غلط را تبليغ مي کنند که «فقر اقتصادي» ريشه اين معضل اجتماعي است؛ اما به نظر مي رسد «فقر و ضعف فرهنگي» بنياد اصلي اين معضل باشد، زيرا برخي از اين عناصر اجتماعي نه تنها فقر اقتصادي را لمس نکرده اند، بلکه کمابيش از رفاه اقتصادي و امکانات فراوان برخوردار بوده اند، ولي نگرش آنها نسبت به وجود انساني خود حقيرانه و پست بوده است. در مقابل، بسياري از زنان پاک و فرهيخته ايراني در نهايت فقر اقتصادي، از نظر فرهنگي کاملاً غني اند و با نهايت عفاف و نجابت، به کارهاي سازنده و مثبت مي پردازند. آنان زندگي خويش را با تلاش و پشتکار به درستي اداره مي کنند و تن به پستي نمي دهند. اما زناني هستند که در اثر فقر فرهنگي و اخلاقي شديد، خود را ارزان مي فروشند، آن هم در شرايطي که هيچ گونه کمبود اقتصادي ندارند و حتي از رفاه بيش از حد برخوردارند. نکته درخور توجه اين است که اگر کسي فقر فرهنگي، فکري و اخلاقي نداشته باشد، به خوبي مي تواند براي رهايي از چنگال فقر اقتصادي، برنامه ريزي کند.

آيا اين دوستي ها به ازدواج منجر مي شود؟

تعداد کمي از اين دوستي ها در شرايط اضطراري و اجباري براي خروج از مرز روابط نامشروع، به اجراي تشريفات قانوني ازدواج منتهي مي شود. اين امر در وضعيتي صورت مي گيرد که انتخاب همسر و رعايت معيارهاي ضروري براي زندگي مشترک ، عملاً امکان پذير نيست و دو دوست پس از پشت سر گذاشتن تجربهِ روابط نامشروع، ناگزيرند تن به قانون ازدواج بدهند تا به خانواده و جامعه ثابت کنند که انسان هاي ارزشمندي هستند.

آيا آيندهِ چنين ازدواج هايي قابل پيش بيني است؟

در پاسخ اين سؤال بايد تعريف مشخصي از دوستي و ازدواج به دست آوريم. نخستين امري که در اثر پيوند دوستي مي شکفد، محبت است. متأسفانه دوستي هاي خياباني با هيجانات احساسي ناشي از شدت فعاليت غريزه جنسي آغاز مي شود و چنين ارتباطي از محبت و عشق به معناي واقعي کلمه خالي است. ازدواج پيوند عميق ميان دو انسان براساس مودّت و حُبّ شديد است. دو انساني که واقعيت هاي وجودي يکديگر را پذيرفته اند در برابر يکديگر مسئوليت و تعهد احساس مي کنند و در حق هم دلسوزي، فداکاري و ايثار روا مي دارند.

دوستي هاي خياباني، عاري از شکوفايي محبت و عشق واقعي است و بيشتر يک پيوند غريزي است. اگر هم به ازدواج منتهي شود پشتوانه عشق و محبت ندارد و چنين ازدواجي دوام پيدا نمي کند؛ زيرا پسر و دختر جوان بيشتر شريک لذت هاي جنسي يکديگر بوده اند و زندگي واقعي پس از ازدواج امري فراتر از ارضاي غرايز جنسي است. در تجربهِ اين دوستي ها، فرصتي براي انتخاب و شناخت صحيح يکديگر به وجود نمي آيد، زيرا در اوج هيجانات ناشي از غرايز جنسي، افراد نمي توانند عاقلانه و آگاهانه يکديگر را بشناسند و انتخاب کنند. اگر هم اجباراً ازدواجي صورت گيرد، پس از مدتي کوتاه به جدايي و طلاق منتهي مي شود.

براي پيشگيري از بروز چنين آسيب هاي اجتماعي، چه پيشنهاداتي داريد؟

پيش از هر چيز بايد خانواده ها به نقش حياتي خود در برابر فرزندان آگاه شوند تا بتوانند الگوهاي صحيح رفتاري را به فرزندان ارائه دهند و هويتي سالم و پويا به آنها هديه کنند. والدين بايد به نيازهاي عاطفي و روحي فرزندان و شيوه هاي صحيح پاسخگويي به اين نيازها واقف شوند.

از روش هاي تربيتي مؤثر در اين زمينه مي توان به اين موارد اشاره کرد: تقويت ارزش هاي اخلاقي، معنوي و انساني و سست گردانيدن معيارهاي صرفاً مادي در نظر جوانان، تقويت و توسعه مراکز ورزشي و تفريحي و برنامه ريزي صحيح براي اوقات فراغت جوانان، ارائه خدمات رفاهي و اجتماعي جهت برطرف کردن کمبودهاي عاطفي کودکان و نوجوانان، پرورش احساس عزت نفس و اعتماد به نفس کودک و نوجوان در خانواده و مدرسه، بهسازي وضع خانواده ها از طريق تماس با کارشناسان متخصص در امور خانواده، استفاده از فيلم ها و نوارهاي تربيتي، سالم سازي محيط اجتماعي نوجوانان و از بين بردن تبعيض ميان طبقات جامعه، آموزش مهارت هاي حل مسئله به نوجوانان و نيز شيوه هاي تصميم گيري، آموزش اصول بهداشت رواني به خانواده ها و فرزندان، پرهيز از سخت گيري و تنبيه و همچنين اجتناب از آسان گيري در تربيت فرزندان ، تشويق فرزندان به رعايت تعادل و دوري از بي بندوباري، برقراري احساس امنيت در خانواده و جامعه و جلوگيري از بروز اضطراب در نوجوانان و جوانان.

توصيه شما به نسل جوان ايراني چيست؟

سوء استفاده از جاذبه جنسي عاملي براي انحرافات اخلاقي است. اين امر مانع از آن است که جوان به ارزش انساني خود واقف شود، و کسي که نتواند ارزش انساني خويش را درک کند، به آساني عظمت خويش را فداي لذت هاي پوچ و لحظه اي مي گرداند و اين معامله اي زيانبار است که در بسياري مواقع ضرر آن قابل جبران نيست. عظمت خود را دريابيد.

منبع:سايت پزشکان